Kompozytor austriacki żydowskiego pochodzenia (1896–1943), właściwie nazywał się Erwin Vogl. Twórca tanga Całuję twoją dłoń madame. Urodzony w Bielsku (Rynek 6).

Urodził się w żydowskiej rodzinie, w domu przy bielskim Rynku pod numerem 6. W czasie I Wojny Światowej służył w wojsku Austro-Węgierskim. WYemigrował do francji stając się czołowym kompozytorem muzyki filmowej. Urodził się 31 października 1896, zmarł 15 maja 1943 roku we Francji.

Postać "odkurzył" i opisał na swoim blogu Jacek Proszyk. Na jego materiale opieramy ten wpis https://proszykhistoria.blogspot.com/2020/03/erwin-vogl-vel-ralph-erwin-...

Jego ojciec Theodor Vogl (ur. 16.01.1867 Raab/Győr/, Węgry) był organistą, pianistą, kapelmistrzem, dyrygentem i nauczycielem muzyki.Studiował w Konserwatorium Gesellschaft der Musikfreunde in Wien. W 1890 roku został zaangażowany jako dyrygent w teatrze w Merano. W 1891 kierował niemiecką grupą operetkową w Odessie. W 1892 i 1893 roku był kapelmistrzem w Morawskiej Ostrawie (Mährisch-Ostrau) i Franciszkowych Łaźniach (Franzensbad). W latach 1893-1894 i 1912 był pierwszym dyrygentem teatru miejskiego w Bielsku. Najpóźniej od 1912 r. przeniósł się do Wiednia, gdzie także udzielał lekcji muzyki. W 1915 roku był kapelmistrzem w Wiener Kabaretts. Od 1923 roku był dyrygentem orkiestry teatru w Wiedniu.

Erwin Vogl (pseudonim Ralph Erwin, Harry Wright). Pierwsze lekcje gry na fortepianie pobierał od ojca. W wieku 10 lat wystąpił pierwszy raz publicznie w czasie koncertu zorganizowanego przez ojca dla swoich uczniów, w trakcie którego wykonał utwór Josepha Haydna "Rondo all' Ungarese" z towarzyszeniem miejscowego zespołu miejskiego. Od roku 1912 wraz ze swoim starszym bratem Alfredem uczęszczał do Państwowego Gimnazjum w Wiedniu. Tu koncertował jako pianista i akompaniator na akademiach szkolnych. Po ukończeniu szkoły średniej w kwietniu 1915 roku zgłosił się na ochotnika do wojska. Będąc na na pierwszej linii frontu w Czarnogórze w czasie świat bożonarodzeniowych w 1915 roku, skomponował kolędę. W trakcie działań wojennych został poważnie ranny. Po zakończeniu I wojny światowej studiował na Uniwersytecie w Wiedniu od semestru zimowego 1918/19 filozofię i muzykologię u prof. G. Adlera, W. Fischera i H. Gála. W 1921 roku jego pierwsze kompozycje zostały wydane przez wiedeński Bohême-Verlag: Najpierw "Grotesk-Rag" (op. 37) na fortepian pod pseudonimem Ralph Erwin, a nieco później Onesteps na głos i fortepian "Pardon! Pardon!" (op. 38).
Jego pierwsza piosenka „Bar, mały bar” została bardzo szybko wydana, jak również ragtime do rewii dla teatru „Apollo”, „Jesteś taki piękny” ("Du bist so schön!"), ten drugi pod pseudonimem Harry Wright. Później używał swojego pseudonimu Ralph Erwin zarówno jako kompozytor jak i tłumacz. Vogl początkowo w Wiedniu zarabiał na życie jako pianista barowy i muzyk w kawiarniach. W 1920 w Savoy-Bar, rok później w Orient-Bar oraz w barze o nazwie Mirleton. Dodatkowo koncertował na falach radia wiedeńskiego. W latach 1922/23 stworzył duet ze skrzypkiem B. Buchbinderem, który to duet w lipcu 1923 roku okrzyknięty został „najpopularniejszym wiedeńskim duetem barowym” [Badener Zeitung]. Razem z perkusistą Lajosem Löwy (pseudonim Negro) w 1923 roku występował tworząc wirtuozowski zespół jazzowy. W latach 1924/25 był pianistą i liderem w zespole jazzowym "Buchbinder - Erwin" w skład której wchodzili; Ralph Erwin (kompozytor, fortepian), Sidney Lucas (perkusja), Charly Gaudriot (saksofon) oraz Hans Maschka, Weidenhofer i Bergman. Jesienią 1925 roku grał w trio z Oskarem Neuhausem (wokal) i Oskarem Virágiem (skrzypce). W tym czasie był także pianistą w zespole saksofonisty Charly'ego Gaudriota.

Dnia 18 marca 1927 roku w Pradze miał premierę jego „Vaudeville w trzech aktach” (Vaudeville in drei Akten), który zaprezentował z wiedeńskim Kammerspiele. W tym samym roku wyjechał do Berlina, gdzie początkowo pracował jako pianista. Komponuje operetkę ,"Ich betrüg dich nur aus Liebe" i "Oskar, laß dich nicht verführen".

Po kompozycjach na orkiestrę dla kina niemego przychodzi czas na sukces piosenek kina dźwiękowego. W 1928 roku skomponował do filmu "Ich küsse ihre Hand, Madame" szlagier o tym samym tytule (pol.)„Całuję twoją rękę Madame”, który stał się hitem i przysporzył mu sławy na całym świecie. Do piosenki słowa napisał Fritz Rotter a główną rolę zagrała Marlena Dietrich. Ten niemy film zawierał krótką scenę śpiewaną (z Richardem Tauberem w roli głównej), gdzie Harry Liedtke śpiewała tytułową piosenkę. Płyta ze szlagierem w krótkim czasie sprzedała się w ponad milionowym nakładzie. W 1930 roku skomponował muzykę do spektakli w Teatrze Wiedeńskim. W tym samym roku rozpoczął karierę jako kompozytor muzyki filmowej, początkowo dla francuskiej firmy Pathé. Od 1931 roku komponował także hity muzyczne i filmowe do filmów niemieckich.

Po dojściu do władzy narodowych socjalistów wyemigrował do Paryża gdzie kontynuował swoją pracę jako kompozytor muzyki filmowej, tworząc muzykę do około 30 filmów. Oprócz francuskich hitów, w 1936 roku napisał także dwa tematy muzyczne do amerykańskiego filmu "One Rainy Afternoon" będącego adaptacją francuskiego oryginału "Monsieur Sans-Gêne", do którego także napisał muzykę filmową. Tego samego roku był także w Londynie, gdzie skomponował muzykę do "Windows Island". Kiedy we wrześniu 1939 roku wybuchła wojna, został internowany wraz z żoną jako wrogi cudzoziemiec, ale został zwolniony po pięciu miesiącach. Pomimo pochodzenia żydowskiego jego piosenki były grane do 1939 roku w wiedeńskim radio oraz były w programie wydarzeń rozrywkowych na terenach Austrii. Po zajęciu Francji przez wojska niemieckie początkowo ukrywał się z żoną, ale został aresztowany 14 maja 1941 roku i internowany (jako niemiecki obywatel austriacki) w obozie przejściowym Beaune-la-Rolande (Durchgangslager Beaune-la-Rolande). Z obozu został zwolniony 13 września 1941 roku z powodu choroby. Lecz nadal mieszkał w pobliżu obozu w Beaune-la-Rolande, gdzie pracował jako pomocnik. Zmarł 15 maja 1943 roku w miejscowym szpitalu z powodu obrażeń, których doznał po alianckim nalocie lotniczym na Beaune-la-Rolande.

opr. wg https://proszykhistoria.blogspot.com